Οι βασικές αρχές για την αρχή της προφύλαξης ήταν διατυπωμένες στον Παγκόσμιο Καταστατικό Χάρτη για τη Φύση (World Charter for Nature) υιοθετημένες από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1982 [11]. Ήταν κατά συνέπεια ενσωματωμένες σε διάφορες διεθνείς συμφωνίες για την προστασία του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένης της Συνδιάσκεψης στο Ρίο για το Περιβάλλον και την Αειφόρο Ανάπτυξη το 1992.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας σχετικά με το θέμα των πρακτικών πρόληψης και των οδηγιών έκθεσης σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία διευκρίνισε το 2000 σε ένα υποστηρικτικό έγγραφο ότι “μία θεμελιώδης απαίτηση είναι ότι τέτοιες πρακτικές υιοθετούνται μόνο υπό τη συνθήκη ότι η επιστημονική εκτίμηση της επικινδυνότητας και τα όρια έκθεσης βάσει της επιστημονικής γνώσης δε θα πρέπει να υπονομεύονται από την υιοθέτηση αυθαίρετων προληπτικών προσεγγίσεων”.

Αξίζει να τονιστεί στο σημείο αυτό ότι ο αντικειμενικός σκοπός της εφαρμογής της αρχής της προφύλαξης είναι η υιοθέτηση κατάλληλων προστατευτικών μέτρων, κατά των αβέβαιων κινδύνων. Στην περίπτωση των βεβαιωμένων κινδύνων, οι προστατευτικές ενέργειες πρέπει να είναι κατάλληλες και ανάλογες. Δεν είναι όλοι οι κίνδυνοι αρκετά θεμελιωμένοι επιστημονικά, ώστε να δικαιολογούν την υιοθέτηση νομοθετικών ρυθμίσεων. Ακόμα και στην περίπτωση των βεβαιωμένων κινδύνων, θα πρέπει να γίνει αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας και του κόστους των μέτρων.

Πολιτικές προληπτικής προσέγγισης σχετικά με τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία έχουν ήδη υιοθετηθεί από διάφορες χώρες. Ο πολιτικές αυτές σπάνια έχουν λάβει υπόψη τους ότι πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ των πλεονεκτημάτων και των αρνητικών συνεπειών που προκύπτουν από την εισαγωγή μέτρων πρόληψης καθώς και ανάμεσα στο κόστος εφαρμογής τους και στο όφελος από αυτήν.

Παραδείγματα προσεγγίσεων, οι οποίες προσδιορίζουν το κόστος εφαρμογής των μέτρων, χωρίς εκτίμηση του προβλεπόμενου οφέλους είναι:

• Η απαίτηση ένα συγκεκριμένο ποσοστό από τον προϋπολογισμό ενός έργου, να  χρησιμοποιείται για την εφαρμογή των μέτρων, όπως συνέβη με κάποια έργα που αφορούσαν καινούριες γραμμές μεταφοράς στις Η.Π.Α.

• Η απαίτηση ένα συγκεκριμένο ποσό να δαπανάται για την ελάττωση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου σε μια συγκεκριμένη περίσταση, όπως διανομή χρημάτων σε σχολεία για να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση της έκθεσης.

• Η υιοθέτηση διαφόρων - χαμηλού κόστους - μέτρων για τη μείωση των εκπομπών ή της έκθεσης του πληθυσμού.

Παραδείγματα προληπτικών προσεγγίσεων οι οποίες, από την άλλη μεριά, θεωρείται ότι εξασφαλίζουν καθορισμένα οφέλη, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το κόστος εφαρμογής των πολιτικών αυτών, περιλαμβάνουν:

• Καθορισμό προληπτικών ορίων έκθεσης (π.χ. 1μΤ ή 0.5μΤ).

• Μέτρα για τη μείωση της έκθεσης (π.χ. χρονικά όρια στη χρήση κινητών τηλεφώνων ή περιορισμούς στη χρήση των κινητών συσκευών από τα παιδιά).

• Απαίτηση η έκθεση να μειωθεί κατά ένα δεδομένο ποσό ή ποσοστό, συγκρινόμενη με τις τιμές που είχε προηγούμενα.

• Απαίτηση η έκθεση να μην είναι σε υψηλότερη τιμή από αυτή που ήδη υπάρχει σε μια περιοχή.

• Απαίτηση για χρήση της βέλτιστης δυνατής τεχνολογίας για τη μείωση ή την ελαχιστοποίηση της έκθεσης.

Τα παραδείγματα αυτά, που αναφέρουν τρόπους για τη μείωση της έκθεσης του πληθυσμού σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία, μπορούν να περιγραφούν ως μέτρα που αντανακλούν την πολιτική της συνετούς αποφυγής (prudent avoidance). O όρος αυτός είναι γενικός και αναφέρεται σε πολιτικές που προτιμούν να παίρνουν οποιαδήποτε μέτρα μείωσης του πεδίου, με μέτριο οικονομικό κόστος. Για το λόγο αυτό, η συνετή αποφυγή ανήκει στην πρώτη κατηγορία πολιτικών, οι οποίες λαμβάνουν υπόψη το κόστος εφαρμογής των μέτρων, χωρίς να υπολογίζουν ή να ποσοτικοποιούν τα οφέλη.